Przejdź do zawartości

Antoni Wrzosek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Wrzosek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1908
Kraków

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1983
Kraków

Zawód, zajęcie

geograf

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Grobowiec rodzinny Wrzosków na krakowskim cmentarzu Rakowickim

Antoni Wrzosek (ur. 15 lipca 1908 w Krakowie, zm. 13 grudnia 1983 tamże) – geograf, profesor geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego; specjalizował się w geografii turyzmu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1933 obronił pracę doktorską. Następnie pracował w Instytucie Bałtyckim w Toruniu oraz Gdyni, Katedrze Antropologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1936–1939 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Śląskiego w Katowicach. Po II wojnie światowej powrócił do pracy w katowickim Instytucie; został wówczas prezesem tamtejszego Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. W 1947 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie w latach 1947–1948 wraz z Mieczysławem Klimaszewskim opracował polskie nazewnictwo w Sudetach. W 1948 habilitował się na Uniwersytecie Wrocławskim, a w latach 1953–1955 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu. W 1955 roku powrócił do Krakowa, by objąć kierownictwo Katedry Geografii Ekonomicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego; funkcję tę pełnił do 1978. Ponadto w latach 1955–1965 kierował Katedrą Geografii Regionalnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie.

Był również członkiem Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk oraz Komitetu Zagospodarowania Ziem Górskich Polskiej Akademii Nauk, któremu przewodniczył w latach 1969–1971. Przyznano mu także członkostwo honorowe Polskiego Towarzystwa Geograficznego.

Oprócz pracy naukowej działał aktywnie w organizacjach turystycznych: Polskim Towarzystwie Tatrzańskim, Polskim Towarzystwie Krajoznawczym, a następnie w PTTK. Jako działacz turystyczny otrzymał m.in. legitymację Honorowego Przodownika GOT wraz z odznaką (1969) oraz legitymację „Zasłużony działacz turystyki” (1971). Przy jego wydatnej pomocy w 1947 powstało Towarzystwo Miłośników Ziemi Kłodzkiej[1]. Publikował również liczne artykuły, m.in. w roczniku „Wierchy”. Jego przedwojenne publikacje dotyczyły Karpat Wschodnich oraz Tatr, natomiast po wojnie pisał głównie na temat Sudetów i Dolnego Śląska. Opracował również biografie geografów: Ludomira Sawickiego oraz Františka Vitáska.

Zmarł 13 grudnia 1983 w Krakowie. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Rakowickim[2] 17 grudnia 1983.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Śląsk. Obraz geograficzno-gospodarczy (1948),
  • Województwo wrocławskie (1952),
  • Nowe ziemie Śląska jako teren turystyczny (1946),
  • Turystyka i uzdrowiska na Dolnym Śląsku (1947),
  • Turystyka i uzdrowiska na Śląsku (1948),
  • Ziemia Kłodzka (1948, ze Zbigniewem Kulczyckim) OCLC 297628890
  • Przewodnik po Wrocławiu (1948).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bogdan Biliński. Z życia Towarzystwa Miłośników Ziemi Kłodzkiej. „Rocznik Kłodzki”. 1949 (2), s. 139–140, 1950. Towarzystwo Miłośników Ziemi Kłodzkiej. ISSN 1426-5796. (pol.). 
  2. A. Więcek, M. Gotfryd, Krakowskie cmentarze – śladami geografów. [dostęp 2013-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-19)].
  3. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1164.
  4. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]